BARBARLARI BEKLERKEN

Nobel ödülü sahibi J. M. Coetzee, bu romanında hayalî bir imparatorlukta geçen olayları anlatıyor. Ancak, yazarın 1970ler Güney Afrikasına gönderme yaptığını seziyoruz. Geniş topraklara yayılmış bir imparatorluğun en ucundaki bölgede yaşayan Barbarlar, sözümona, ayaklanmak, imparatorluğu tehdit etmek üzeredirler. Onları bastırmak bahanesiyle merkezden gönderilen Albay ve emrindekiler, müthiş bir işkence ve kıyım başlatırlar. Bu olaylar, o bölgede görevli, yıllardır başkentin yüzünü görmemiş Sulh Yargıcının ağzından aktarılır. Barbarları Beklerken, ürkütücü bir zorbalığın öyküsünü dile getirmekle birlikte, öncelikle bir aşk, sevecenlik, bağışlama ve insancıl duygular romanı. Coetzee roman kişilerini, olayların geçtiği ortamı öylesine ustaca aktarıyor ki, karakterlerin hiçbiri karikatürleşmeden, iyi ve kötü yanlarıyla somutlaşıyor. Coetzee zorbalara da, onların kurbanlarına da aynı insancıl tavır içinde yaklaşıyor. Barbarları Beklerkeni okurken, bir yandan az gelişmiş ülkelerde yıllardır oynanan siyasal oyunları izleyecek, öte yandan alışılmadık ama gerçek, sarsıcı bir aşka tanık olacaksınız. (Tanıtım Yazısından)

Barbarları Beklerken!

Kitabı az önce bitirdim, kitap hakkında düşüncelerim uçuşmadan yakalayıp bir şeyler karalamayı umuyorum.  Her kitabı okuduktan sonra mutlaka başlık hakkında tekrar düşünürüm. Kitapla uyum yakalayabilmiş diye.  Bu konuda çok başarılı buldum çünkü “Barbarları Beklerken! “ derken kimin barbar kimin ise beklendiği ironisi çok güzel verilmiş.

İçeriğe gelince, “Barbar” olarak adlandırılan insanları yerinden etme ve o  insanlara karşı verilen mücadele(işin ironi kısmı), yapılan eziyet, işkence… Ama bu işkence okurken içiniz el vermeyecek şekilde detaylara girmeden anlatılmış. (Aksi halde okumakta çok güçlük çekerdim.) Karakterimiz  hakim olmasından kaynaklanan, kimin barbarlık yaptığı sorunsalına karşı boşa verilen mücadeleyi irdeliyor. Bu arada kaçırılan ve damgalanan bir kızın kahramanla (Hakim) aralarında tam olarak kurulamayan ilişkisine de değiniliyor (sevgili-baba rolü muamması ) Bu kısımda beni etkileyen; gerçeği gören kişinin kendi toplumu tarafından dışlanması (buraya kadar normal, alışık olduğumuz sahne) ve gerçekleri sesli söyleyen kişiye işkence de yapılıp  ardından serbestte bırakılsa, gideceği hiçbir yerinin olmaması. Hadi git! Dendiğinde bile yine yanlış yaptığını bildiği topluma karışma çabası. “Hiçbir insan yalnız yaşamak içi yaratılmamış” geçiyor bu bölümlerin birinde.

Günlük tarzında, birinci ağızdan yazılmış ayrıca çok akıcı, göz kalabalığı yapmayan kelimeler ile bir çırpıda okunabilecek bir kitap.

Tavsiye eder miyim? Evet

25/07/13

Ankara